Tojad wschodniokarpacki
Tojad wschodniokarpacki (Aconitum lasiocarpum) jest endemitem porastającym lasy łęgowe nad potokami, głównie olszynę karpacką, czyli jedno z najbardziej charakterystycznych siedlisk leśnych dla polskiej części Bieszczad. Kwitnienie rozpoczyna się wraz z początkiem czerwca i trwa przez całe lato. Cała roślina jest silnie trująca, zawiera akonitynę, alkaloid znajdujący się w pędach, kwiatach i korzeniu. Nie należy zrywać rośliny ponieważ już sam kontakt z sokiem może wywołać porażenie zakończeń nerwów ruchowych. Śmierć może być spowodowana już poprzez podanie 2 gram sproszkowanego korzenia. Według podań ludowych tylko odważne znachorki i czarownice sięgały po to ziele w celach leczniczych. W Karpatach tojad używany był niegdyś do zatruwania strzał, jednak jadownictwo przestało być stosowane wraz z nadejściem epoki grubych zbroi. W języku starosłowiańskim słowo “tojad” oznacza dosłownie “to jest”, co może świadczyć o tym, że roślina uznana była na tyle niebezpieczną, że jej nazwy starano się nawet nie wypowiadać. Przypuszczalnie związane było to z czarną magią.